κατηβολή

κατηβολή, ἡ (Α)

1. είδος εφήμερου εντόμου, για το οποίο λέγεται ότι γεννιέται και πεθαίνει την ίδια μέρα, το επιβάλλον* (βλ. επιβάλλω)

2. περιοδική προσβολή νόσου, κρίση, παροξυσμός

3. επιβολή, αξίωμα

4. (κατά τον Ησύχ.) «θυσία, τελετή, τὰ νομιζόμενα».

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -βολή (< βάλλω)

το -η- ερμηνεύεται αναλογικά προς τους τ. επ-ήκοος, επ-ημοιβός, όπου το -η είναι προϊόν «εκτάσεως εν συνθέσει» (βλ. και επήβολος)].